“John Cachia’s naam blijft hangen als een stille echo in de lucht, verbonden met de velden van Frankrijk.”
“John Cachia’s name lingers like a quiet echo in the skies, bound to the fields of France.”
John Cachia werd geboren op 27 december 1921 in Toronto, Ontario, als zoon van Paul Cachia en Aloysia Hill. Zijn vader was afkomstig uit Valletta, Malta, en vestigde zich in 1913 in Canada; zijn moeder had Ierse wortels. Het gezin woonde aan de Boulton Avenue in Toronto en bestond uit meerdere kinderen: zijn broers Joseph, Eugene, Edmund en Paul, zijn zussen Mary Theresa en Rose Mario, en een halfzus Sinagnes.
Hij volgde onderwijs aan St. Anne’s Separate School, De La Salle Collegiate, Riverdale Collegiate en de Ontario College of Art.
Voor zijn diensttijd werkte hij als sales clerk en art student bij de Robert Simpson Company. Hij was sportief en creatief: hij hield van zwemmen, handbal, basketbal en paardrijden, en hij had talent voor schilderen, kalligrafie en kaarttekenen. Hij sprak Engels en was Rooms‑Katholiek. In zijn persoonlijke bezittingen, die later aan zijn familie werden teruggestuurd, bevonden zich onder meer een dagboek, een adresboek, een fotoalbum, rosary beads, religieuze emblemen, een klavertjevier in zijn portemonnee en tekenmateriaal — stille getuigen van zijn geloof, zijn dromen en zijn karakter.
Op 20 november 1940 meldde hij zich aan bij de Royal Canadian Air Force. In augustus 1941 behaalde hij zijn Wireless Air Gunner‑wing in Fingal. Hij vloog meerdere missies boven vijandelijk gebied en raakte gewond tijdens een raid op Keulen, waarna hij enkele weken in het ziekenhuis verbleef. Op 1 augustus 1942 werd hij opnieuw gewond toen zijn Wellington van #22 O.T.U. werd aangevallen door een vijandelijk toestel. Na herstel keerde hij terug naar zijn squadron.
Op 6 december 1942 vertrok hij met Wellington BJ657 van 425 “Alouette” Squadron voor een nachtelijke missie naar Mannheim. Het toestel steeg op om 16:59 uur vanaf RAF Dishforth, maar keerde niet terug. Het verdween boven Frankrijk en stortte neer bij Moulin du Bois. Alle vijf bemanningsleden kwamen om: piloot George Edward Cronk, navigator Ronald Hayes, navigator John David James Rodger, air gunner David Smith Urquhart en air gunner John Cachia. Hij was 21 jaar oud.
Omdat er geen graf werd gevonden, werd zijn dood in 1943 officieel “presumed” verklaard. In 1952 ontvingen zijn ouders de definitieve brief dat hij herdacht zou worden op het Runnymede Memorial in Surrey, Engeland. Zijn naam staat daar op Panel 102, tussen duizenden anderen zonder bekend graf. Hij wordt ook genoemd in de Second World War Book of Remembrance en op de Bomber Command Memorial Wall in Nanton, Alberta. In zijn testament liet hij al zijn bezittingen na aan zijn moeder Aloysia, die als executrix werd benoemd.
John Cachia’s leven weerspiegelt de moed en kwetsbaarheid van een generatie die ver van huis vocht. Hij was een jonge man met dromen, talenten en een sterke band met zijn familie. Zijn naam blijft verbonden met de velden van Frankrijk en met de herinnering die voortleeft in stilte en respect.
John Cachia was born on December 27, 1921, in Toronto, Ontario, the son of Paul Cachia and Aloysia Hill. His father came from Valletta, Malta, settling in Canada in 1913, while his mother was of Irish descent. The family lived on Boulton Avenue in Toronto and included several children: his brothers Joseph, Eugene, Edmund, and Paul, his sisters Mary Theresa and Rose Mario, and a half‑sister, Sinagnes.
He attended St. Anne’s Separate School, De La Salle Collegiate, Riverdale Collegiate, and the Ontario College of Art.
Before enlisting, he worked as a sales clerk and art student at the Robert Simpson Company. He was both athletic and creative: he enjoyed swimming, handball, basketball, and horseback riding, and he had a gift for painting, lettering, and map drawing. He spoke English and was Roman Catholic. Among his personal effects later returned to his family were a diary, an address book, a photo album, rosary beads, religious emblems, a four‑leaf clover kept in his wallet, and drawing instruments — quiet witnesses to his faith, his dreams, and his character.
On November 20, 1940, he enlisted in the Royal Canadian Air Force. In August 1941 he earned his Wireless Air Gunner’s wing at Fingal. He flew several missions over enemy territory and was wounded during a raid on Cologne, spending weeks in hospital. On August 1, 1942, he was again injured when his Wellington of No. 22 O.T.U. was attacked by an enemy aircraft. After recovery he returned to his squadron.
On December 6, 1942, he departed in Wellington BJ657 of 425 “Alouette” Squadron for a night mission to Mannheim. The aircraft took off at 16:59 from RAF Dishforth but did not return. It disappeared over France and crashed near Moulin du Bois. All five crew members were lost: pilot George Edward Cronk, navigator Ronald Hayes, navigator John David James Rodger, air gunner David Smith Urquhart, and air gunner John Cachia. He was 21 years old.
Because no grave was found, his death was officially presumed in 1943. In 1952 his mother received the final letter confirming that he would be commemorated on the Runnymede Memorial in Surrey, England. His name is inscribed on Panel 102, among thousands of others with no known grave. He is also remembered in the Second World War Book of Remembrance and on the Bomber Command Memorial Wall in Nanton, Alberta. In his will, written in 1940, he left all his possessions to his mother Aloysia, who was named as executrix.
John Cachia’s life reflects the courage and fragility of a generation that fought far from home. He was a young man with dreams, talents, and a strong bond with his family. His name remains tied to the fields of France and to the remembrance that endures in silence and respect.