Biografie Edward Donald Baker
Edward Donald Baker werd geboren op 23 oktober 1918 in Summerside, Prince Edward Island, Canada, als zoon van Albert Edwin Baker, aannemer, en Irene Schurman, geboren in Central Bedeque. Hij groeide op in Charlottetown, waar hij samen met zijn broer Earle Baker betrokken was bij de lokale krant. Zijn vader beheerde het Imperial Service Station en het Campbell Service Station aan Euston Street.
Op het moment van zijn aanmelding woonde Edward op 39 Orlebar Street, Charlottetown, en werkte hij als servicestationverkoper. Hij sprak Engels, was ongehuwd, en identificeerde zich als Baptist. Zijn moeder werd opgegeven als next of kin.
Edward studeerde aan het Prince of Wales College and Normal School in Charlottetown. In 1936 behaalde hij zijn certificaat voor het eerste jaar, met degelijke resultaten in Engels, Frans, Latijn, wiskunde en wetenschap.
In mei 1940 schreef Hickey & Nicholson Tobacco Co. Ltd. een aanbevelingsbrief waarin Edward werd omschreven als een jonge man van voorbeeldig karakter en ingetogen gewoonten — een getuigenis van zijn reputatie in de gemeenschap.
In juli 1940 meldde hij zich aan bij de Royal Canadian Air Force (RCAF). Hij volgde zijn opleiding in London, Ontario, en studeerde af in Moncton in april 1941, waar hij zijn vleugels ontving samen met Pilot Officer John A. Lister. In juni 1941 vertrok hij naar Groot-Brittannië.
Als Flight Lieutenant met “Deze officier heeft sinds september 1941 talloze vluchten uitgevoerd, waaronder aanvallen op Berlijn, Stettin, Kiel, Brest, Hamburg en Lübeck. Hij heeft steeds blijk gegeven van enthousiasme voor operaties en voerde zijn aanvallen met kracht door.
Op een nacht in februari 1942, tijdens een aanval op Kiel, werd zijn vliegtuig zwaar beschadigd door luchtafweer: het landingsgestel, de flappen en de geschutskoepels werden onbruikbaar. De snelheidsmeter viel uit en het doek van het toestel raakte op meerdere plaatsen gescheurd. Tijdens de terugvlucht verloor het toestel voortdurend hoogte door motorproblemen.
Desondanks wist Flight Lieutenant Baker het beschadigde vliegtuig vakkundig terug te vliegen naar een vliegveld in eigen land, waar hij een landing uitvoerde met ingetrokken landingsgestel. Bij de landing vloog het toestel in brand. De bemanning wist te ontsnappen, maar de tweede piloot en een boordschutter liepen elk een gebroken arm op, terwijl Flight Lieutenant Baker zijn neus brak.
Zijn ervaringen hebben op geen enkele wijze afbreuk gedaan aan zijn kenmerkende durf en standvastigheid.”
Zijn naam en foto verschenen in krantenartikelen waarin hij werd herdacht als één van drie postuum onderscheiden Canadese officieren. Zijn verhaal werd samengevat als dat van een piloot die, ondanks zware schade, zijn bemanning veilig thuisbracht — een daad van moed die publiek werd erkend en gedeeld.
Op 1 april 1942 vertrok Edward met zijn bemanning in een Vickers Wellington Mk III (Z8842) voor een nachtelijke bombardementsvlucht. Het toestel crashte in zee. Van zes bemanningsleden werden er twee later aangespoeld en begraven — één in Duitsland, één in Nederland. Van Edward en drie anderen werd nooit een spoor gevonden.
In november 1942 ontvingen zijn ouders een officiële brief waarin zijn overlijden werd bevestigd. In januari 1949, zeven jaar na de crash, werd zijn lot administratief afgesloten.
Lost at Sea
Edward Baker’s verhaal eindigt niet met een graf, maar met een naam die voortleeft — in steen, in water, en in de harten van hen die hem kenden.
Biography Edward Donald Baker
Edward Donald Baker was born on October 23, 1918, in Summerside, Prince Edward Island, Canada, the son of Albert Edwin Baker, a contractor, and Irene Schurman, born in Central Bedeque. He grew up in Charlottetown, where he and his brother Earle Baker were involved with the local newspaper. His father operated the Imperial Service Station and the Campbell Service Station on Euston Street.
At the time of enlistment, Edward lived at 39 Orlebar Street, Charlottetown, and worked as a service station salesman. He spoke English, was unmarried, and identified as Baptist. His mother was listed as his next of kin.
Edward studied at the Prince of Wales College and Normal School in Charlottetown. In 1936, he earned his First Year certificate with solid marks in English, French, Latin, mathematics, and science.
In May 1940, Hickey & Nicholson Tobacco Co. Ltd. wrote a character reference describing Edward as a young man of exemplary character and temperate habits — a testament to his reputation in the community.
In July 1940, he enlisted in the Royal Canadian Air Force (RCAF). He trained in London, Ontario, and graduated in Moncton in April 1941, receiving his wings alongside Pilot Officer John A. Lister. In June 1941, he was posted overseas to the United Kingdom.
As a Flight Lieutenant, service number J/5060, he was assigned to No. 214 (Federated Malay States) Squadron RAF, a bomber unit operating out of RAF Stradishall. He flew numerous missions over enemy territory, including raids on Berlin, Stettin, Kiel, Brest, Hamburg, Bremen, and Lübeck.
In February 1942, during a mission over Kiel, his aircraft sustained severe damage. Despite losing the undercarriage, flaps, and gun turrets, and facing engine trouble, he pressed on, dropped his bombs, and skillfully flew the crippled aircraft back to England. Upon landing, the plane caught fire. The crew escaped, though two members suffered broken arms and Edward broke his nose.
For this act of courage and leadership, he was awarded the Distinguished Flying Cross (DFC). An official memorandum dated March 17, 1943, confirmed the award was posthumously granted with effect from March 30, 1942, and published in the London Gazette on March 16, 1943.
“This officer has completed numerous sorties since September 1941, including attacks on Berlin, Stettin, Kiel, Brest, Hamburg, and Lübeck. He has consistently shown enthusiasm for operations and has pressed home his attacks with vigour.
One night in February 1942, while attacking Kiel, his aircraft was extensively damaged by anti-aircraft fire: the undercarriage, flaps, and turrets were rendered useless. The airspeed indicator failed, and the fabric was torn in numerous places. On the return journey, the aircraft continually lost height due to engine trouble.
Despite this, Flight Lieutenant Baker skillfully flew the damaged aircraft to an airfield in this country, where he landed with the undercarriage retracted. On impact, the aircraft caught fire. The crew managed to escape, though the second pilot and a gunner each sustained a fractured arm, and Flight Lieutenant Baker’s nose was broken.
His experiences have in no way diminished his characteristic daring and fortitude.”
In November 1942, his parents received an official letter confirming his presumed death. In January 1949, seven years after the crash, his case was formally closed:
“Lost at sea.
Edward Baker’s story does not end with a grave, but with a name that lives on — in stone, in water, and in the hearts of those who knew him.