Tussen de stammen van het Reichswald
staan wij stil bij hen die gingen.
Elke bladruis is een groet,
elke ademtocht een gebed.
Hun namen blijven — niet per jaar, niet per rang,
maar als één veld van herinnering.
Kom binnen, lees, herinner,
en laat hun verhalen niet verdwijnen.
Between the trunks of the Reichswald
we pause for those who have gone.
Each rustle of leaves is a greeting,
each breath a prayer.
Their names remain — not by year, not by rank,
but as one field of memory.
Enter, read, remember,
and let their stories not fade away.